ਦਿਲ ਦਾ ਦੀਵਾ ਜਗਾਈ ਰਖਣਾ ਸੀ

ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਰੌਸ਼ਨੀ ਤੋਂ ਸਖਣਾ ਸੀ

ਮੁਰਦਘਾਟਾਂ ਦੀ ਇਸ ਨੂੰ ਰਖਣਾ ਸੀ

ਲੇਖ ਦੇ ਨ੍ਹੇਰਿਆਂ ਚ ਸਾਥੀ ਕੋਈ

ਦਿਲ ਦਾ ਦੀਵਾ ਜਗਾਈ ਰਖਣਾ ਸੀ

ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ ਸਜ਼ਾ ਕਾਹਦੀ

ਉਸ  ਦਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਦੁਖ, ਮੈਂ ਕਟਣਾ ਸੀ

ਸਾਰੇ ਆਏ ਸੀ ਹਾਲ ਪੁਛਣੇ ਮੇਰਾ

ਜੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਹੀ ਇਕ ਨਾ ਸੀ

ਨਾ ਅਲੋਕਾਰ ਮੇਰਾ ਅਫਸਾਨਾ

ਇਕ ਵਫਾਦਾਰੀ, ਦਿਲ ਨੇ ਫੱਟਣਾ ਸੀ

ਤੂੰ ਵੀ ਤਾਂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਹੋਰ ਦਾ ਹੋਰ

ਮੈਂ ਵੀ ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਵਟਣਾ ਸੀ

ਜੇ ਤੂੰ ਦਿਲ ਦਾ ਭਲਾ ਹੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ

ਇਸ ਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਖਣਾ ਸੀ

ਇਸ ਲਈ ਜੀਂਦਾ ਰਿਹਾ ਮਰ ਕੇ ਵੀ

ਆਪਣੀ ਹੀ ਲਾਸ਼  ਨੂੰ  ਮੈਂ ਚਕਣਾ ਸੀ

ਉਹ ਪੁਰੋਹਿਤ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤ ਦਾ, ਪਾਗਲ !

ਜਾਨ ਲੈਣੀ ਹੀ ਉਸ ਦੀ ਦਖਣਾ ਸੀ

ਨਹੀਂ ਬੁਝਣੀ ਬੁਝਾਣ ਤਕ ਤੈਨੂੰ

ਹੁਸਨ -ਤ੍ਰੇਹ ਦੇ ਅਸਰ ਤੋਂ ਬਚਣਾ ਸੀ

ਰੱਬ ਵੀ ਕੀਤਾ ਮਜਾਕ ਮੇਰੇ ਨਾਲ

ਉਹ ਮੇਰਾ, ਪਰ ਨਾ ਮੇਰੇ ਵਸਣਾ ਸੀ

ਜਿੰਨੀ ਦੇਣੀ ਸੀ ਉਸ ਸਣੇ ਦਿੰਦਾ

ਮੈਂ ਕੀ ਬਾਹਲੀ ਉਮਰ ਨੂੰ ਚਟਣਾ ਸੀ

ਇਹ ਹੀ ਉਮਰਾਂ ਦੀ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਮੇਰੀ

ਮੈਂ ਉਸ ਦੀ ਜ਼ਾਤ ਨੂੰ ਹੀ ਰਟਣਾ ਸੀ

ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਪੀੜ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਮੈਨੂੰ

ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਪੀੜ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਮੈਨੂੰ
ਦਿਲ ਵੀ ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਹੈ ਸਜ਼ਾ ਮੈਨੂੰ

ਹੁਣ ਕੋਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਬਾਕੀ ਨਹੀਂ
ਕਦ ਦੀ ਫ਼ਾਰਿਗ ਹੋਈ ਬਿਤਾ ਮੈਨੂੰ

ਕਿਹੜੀ ਸਰਦਲ ਤੇ ਸਿਰ ਝੁਕਾਇਆ ਨਹੀਂ
ਕੋਈ ਲੱਗੀ ਨਾ ਪਰ ਦੁਆ ਮੈਨੂੰ

ਇਕ ਅਥਾਹ ਪੀੜ ਹੈ,ਰੁਸਵਾਈ ਹੈ
ਝੰਗ-ਸਿਆਲਾਂ ਨਾ ਹੀ ਝਨਾ ਮੈਨੂੰ

ਮੈਨੂੰ ਹਰ ਓਹੀ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਦਾ
ਟੁਰ ਗਿਆ ਇੰਝ ਹੀ ਜੋ ਭੁਲਾ ਮੈਨੂੰ

ਰੰਗ ਚੜਾਇਆ ਬਹਾਰ ਤਕ ਨੇ ਨਹੀਂ
ਲੰਘ ਗਈ ਸਰਸਰੀ ਵਰਾ ਮੈਨੂੰ

ਔਧ ਮੇਰੀ, ਮੇਰੀ ਜਵਾਨੀ ਸਣੇ
ਚਲ ਬਣੀ ਹੁਸਨ ਦੇ ਚੜ੍ਹਾ ਮੈਨੂੰ

ਹਾਂ ਤੂੰ ਸੁਹਣਾ ਹੈਂ, ਹੁਸਨ ਕਾਮਿਲ ਹੈਂ
ਹੈ ਕੋਈ ਆਸਰਾ ਜ਼ਰਾ ਮੈਨੂੰ?
کُجّھ نہیں پِیڑ توں سِوا مینوں
دِل وی میرا تاں ہے سزا مینوں

ہُن کوئی زندگی نوں باقی نہیں
کد دی فارِگ ہوئی بِتا مینوں

کہڑی سردل تے سِر جھُکایا نہیں
کوئی لگّی نہ پر دُعا مینوں

اِک اتھاہ پِیڑ ہے،رُسوائی ہے
جھنگ-سیالاں نہ ہی جھنا مینوں

مینوں ہر اوہی کیوں نہیں بُھلّدا
ٹُر گیا اِنجھ ہی جو بھُلا مینوں

رنگ چڑایا بہار تک نے نہیں
لنگھ گئی سرسری ورا مینوں

اَودھ میری، میری جوانی سنے
چل بنی حسُن دے چڑھا مینوں

ہاں توں سوہنا ہیں، حسُن کامِل ہیں
ہے کوئی آسرا ذرا مینوں؟

ਮੈਂ ਇਕ ਸਫ਼ਰ ਤੈਥੋਂ ਸ਼ੂਰੂ ਹੋ ਕੇ ਤੇਰੇ ਹੀ ਤੀਕ ਹਾਂ

ਹਾਂ ਬੂੰਦ ਕਿ ਸਾਗਰ ਕੋਈ ਜਾਂ ਪਾਣੀਆਂ ਤੇ ਲੀਕ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਇਕ ਸਫ਼ਰ ਤੈਥੋਂ ਸ਼ੂਰੂ ਹੋ ਕੇ ਤੇਰੇ ਹੀ ਤੀਕ ਹਾਂ

ਜਦ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਬਸ ਤੂੰ ਹੀ ਤੂੰ , ਨਜ਼ਰਾਂ ਚ ਰਖ ਲੈ , ਡੇਗ ਦੇ
ਤੇਰੀ ਰਜ਼ਾ ਹੈ ਦੋਸਤਾ ਜਿੱਦਾਂ ਵੀ ਰੱਖੇਂ ਠੀਕ ਹਾਂ

ਸੂਰਜ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਚੰਦਰਮਾ ਦੇ ਮੱਥੇ ਭਖਦਾ ਤੇਜ਼ ਮੈਂ
ਚੁਪ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀਆਂ ਲਰਜ਼ੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਅਟਕੀ ਚੀਕ ਹਾਂ

ਵਕਤਾਂ ਦੇ ਪੈੜੀ ਉਠ ਰਹੀ ਇਕ ਕਣ ਹਾਂ ਉਡਦੀ ਧੂੜ ਦਾ
ਲਕਮਾਂ ਅਜਲ ਦੇ ਖੇਡ ਦਾ ਮੈਂ ਕਾਲ ਦੀ ਇਕ ਡੀਕ ਹਾਂ

ਅਜ਼ਲਾਂ ਤੋਂ ਬਿਹਬਲ ਤਾਰਿਆਂ ਦੇ ਦੀਦਿਆਂ ਦੀ ਰਾਹ ਵਿਚ
ਜੋ ਰਾਤ ਹੋ ਕੇ ਵਸ ਗਿਆ ਕਾਜਲ ਦੀ ਅੱਖ ਉਡੀਕ ਹਾਂ

ਉਹ ਕੌਣ ਜੋ ਮਸਜੂਦ ,ਮੱਥਾ ਕੌਣ , ਸਜਦਾ ਕੌਣ ਹੈ
ਮੈਂ ਆਸ਼ਿਕ਼ੀ ਦੇ ਭੇਸ ਤੇਰੇ ਹੁਸਨ ਦਾ ਪਰਤੀਕ ਹਾਂ

ਹਾਂ ਧੁੰਨ ਕੋਈ ਬੇਸੁਰੀ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਵਗਦੇ ਵਕ਼ਤ ਦੀ
ਮੈਂ ਜਿੰਦਗਾਨੀ ਦੇ ਸ਼ਿਕਸਤਾ ਸਾਜ਼ ਦਾ ਸੰਗੀਤ ਹਾਂ

---
ہاں بُون٘د کہ ساگر کوئی جاں پانِیاں تے لِیک ہاں
میں اِک سفر تیتھوں شورو ہو کے تیرے ہی تِیک ہاں

جد میں نہیں بس توں ہی توں ، نظراں چ رکھ لَے ، ڈیگ دے
تیری رضا ہے دوستا جِدّاں وی رکھّیں ٹھیک ہاں

سورج تے نہ ہی چندرما دے متّھے بھکھدا تیز میں
چُپ تاریاں دِیاں لرزیاں اکّھاں تے اٹکی چیک ہاں

وقتاں دے پیڑی اُٹھ رہی اِک کن ہاں اُڈدی دھوڑ دا
لکماں اجل دے کھیڈ دا میں کال دی اِک ڈیک ہاں

ازلاں توں بِہبل تاریاں دے دیدیاں دی راہ وِچ
جو رات ہو کے وس گیا کاجل دی اکّھ اُڈِیک ہاں

اوہ کَون جو مسجود ،متّھا کَون ، سجدہ کَون ہے
میں آشِکی دے بھیس تیرے حسُن دا پرتیک ہاں

ہاں دھُنّ کوئی بے سُری بُلّاں تے وگدے وکت دی
میں زِندگانی دے شکستہ ساز دا سنگیت ہاں

ਅਜੇਹਾ ਕਰ ਕੋਈ ਹੀਲਾ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਚੈਨ ਆ ਜਾਵੇ

ਪਲਕ ਤੇ ਦੋਸਤਾ ਹੰਝੂ ਤੇ ਬੁੱਲੀਂ ਵੈਣ ਆ ਜਾਵੇ
ਅਜੇਹਾ ਕਰ ਕੋਈ ਹੀਲਾ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਚੈਨ ਆ ਜਾਵੇ

ਮੇਰੀ ਤੂੰ ਜਾਨ ਦੇ ਹੁੰਦੇ, ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਆ ਮਿਲ ਜਾ
ਭਰੋਸਾ ਮੌਤ ਦਾ ਕੀ ਹੈ ਕਦੋਂ ਵੀ ਲੈਣ ਆ ਜਾਵੇ

ਸ਼ਰਾਬਾਂ ਦਾ ਹੀ ਪੀ ਲੈਣਾ ਨਹੀ ਸੌਦਾ ਖੁਮਾਰੀ ਦਾ
ਤੂੰ ਜੇਕਰ ਸਾਹਮਣੇ ਹੋਵੇਂ ਵਜਦ ਵਿਚ ਨੈਣ ਆ ਜਾਵੇ

ਸਦਾ ਤੋਂ ਤੈਨੂੰ ਅਰਪਣ ਹੈ ,ਤੇਰਾ ਹੀ ਆਣ ਕੇ ਲੈ ਜਾ
ਮਤਾ ਦਿਲ ਖਾਣ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਹਿਜਰ ਦੀ ਡੈਣ ਆ ਜਾਵੇ

ਹਵਾ ਬਣ ਰੋਕ ਜਾ ਆ ਕੇ ਝੜੀ ਨੈਣਾਂ ਦੀ ਲੱਗੀ ਨੂੰ
ਸਲ੍ਹਾਬੀ ਕੰਧ ਨੂੰ ਜਿੰਦ ਦੀ ਨਾ ਪਹਿਲਾਂ ਢੈਣ ਆ ਜਾਵੇ

ਸਫਲ ਤਾਂ ਜੀਵਣਾ ਮੇਰਾ ਮੁਬਾਰਕ ਮਰਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ
ਵਿਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਜੇ ਪਹਿਲਾਂ ਵਸਲ ਦੀ ਇਕ ਰੈਣ ਆ ਜਾਵੇ

پلک تے دوستا ہنجھو تے بُلّیں وین آ جاوے
اجیہا کر کوئی حیلہ کہ مینوں چین آ جاوے

میری توں جان دے ہُندے، توں میری جان آ مِل جا
بھروسہ موت دا کی ہے کدوں وی لَین آ جاوے

شراباں دا ہی پی لَینا نہی سودا خُماری دا
توں جیکر ساہمنے ہوویں وجد وِچ نین آ جاوے

سدا توں تینوں ارپن ہے ،تیرا ہی آن کے لَے جا
متا دِل کھان نوں میرے ہجر دی ڈین آ جاوے

ہوا بن روک جا آ کے جھڑی نیناں دی لگّی نوں
سلھابی کندھ نوں جِند دی نہ پہلاں ڈھین آ جاوے

سفل تاں جیونا میرا مُبارک مرنا ہو جاوے
وِسالاں توں جے پہلاں وصل دی اِک رین آ جاوے

ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਦੀਆਂ ਖੁਸ਼ਬੋਆਂ

ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਦੀਆਂ ਖੁਸ਼ਬੋਆਂ
ਚਾਨਣ ਚਾਨਣ ਲੋਆਂ ਲੋਆਂ

ਫੁੱਲ ਖਿੜੇ ਬਾਗ ਬਗੀਚੇ ਮੌਲ਼ੇ
ਤੇਰੇ ਆਣ ਦੀਆਂ ਕੰਨਸੋਆਂ

ਤੇਰੇ ਗਲ਼ ਮਾਲਾ ਹੋ ਜਾਵੇ
ਗੀਤੀਂ ਕਿਹੜੇ ਸ਼ਬਦ ਪਿਰੋਆਂ

ਹੁਸਨ ਤੇਰੇ ਦੁਨੀਆ ਰੁਸ਼ਨਾਈ
ਮੈਂ ਦਿਲ -ਦੁਖ-ਹਨੇਰਾ ਢੋਆਂ

ਅੱਖ ਮੇਰੀ ਨੂੰ ਹੰਝੂ ਮੁੱਕੇ
ਬੱਦਲ ਅੱਖੀਂ ਬਹਿ ਕੇ ਰੋਆਂ

ਵੇਖ ਤੇਰੇ ਰੰਗ-ਰੂਪ ਦਾ ਜਲਵਾ
ਫੁੱਲੀਆਂ ਨਕਲੀਂ ਖੇਤ ਸਰੋਆਂ

ਜਾਣਦਿਆਂ ਤਾਬੀਰ ਨਾ-ਮੁਮਕਿਨ
ਪਰ ਤੇਰੇ ਹੀ ਖ਼ਾਬ ਸੰਜੋਆਂ

ਤੂੰ ਤੇ ਹੈਂ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਰਾਜ਼ੀ
ਮੇਰਾ ਕੀ ਹੋਆਂ ਨਾ ਹੋਆਂ

تیری یاد دِیاں کھُشبوآں
چانن چانن لوآں لوآں

پُھلّ کھِڑے باغ بغیچے مولے
تیرے آن دِیاں کنّسوآں

تیرے گل مالا ہو جاوے
گیتیں کہڑے شبد پِروآں

حسُن تیرے دُنیا رُشنائی
میں دِل -دُکھ-ہنیرا ڈھوآں

اکّھ میری نوں ہنجھو مُکّے
بدّل اکھّیں بہہ کے روآں

ویکھ تیرے رنگ-روپ دا جلوا
پھُلّیاں نکلیں کھیت سروآں

جاندیاں تعبیر نہ-مُمکِن
پر تیرے ہی خواب سنجوآں

توں تے ہیں میرا دِل راضی
میرا کی ہوآں نہ ہوآں

ਆਹਾਂ ਦੇ ਸੀਤ ਵਲਵਲੇ, ਸੱਧਰਾਂ ਮਸੋਸੀਆਂ
ਔਰਤ ਨੂੰ ਅੱਜ ਵੀ ਪੇਸ਼ ਨੇ ਖਾਨਾਬਦੋਸ਼ੀਆਂ

ਕੰਡੇ ਨੇ ਦਿਲ ਦੀ ਪੈੜ ਨੂੰ ਸੁਫਨੇ ਦੇ ਰਾਸਤੇ
ਹਿਜਰਾਂ ਦੀਆਂ ਸਭ ਮੰਜ਼ਿਲਾਂ ਤਾਂਘਾਂ ਪਲੋਸੀਆਂ

ਕੁਖ ਵੀ ਜਵਾਬਦੇਹ ਨਹੀਂ ਕਬਰਾਂ 'ਚ ਵਟਦਿਆਂ
ਅੱਜ ਖੂਨ ਵੀ ਮੁਆਫ ਨੇ ਚਿਟ-ਕਪੜੇ ਦੋਸ਼ੀਆਂ

ਕਾਵਾਂ ਤੇ ਕੁੱਤਿਆਂ ਦੀਆਂ ਖਾਧਾਂ ਨੇ ਬਣਦੀਆਂ
ਕੂੜੇ ਦੇ ਢੇਰ ਰੁਲਦੀਆਂ ਕੰਜਕਾਂ ਨੇ ਲੋਥੀਆਂ

ਭਖਦੇ ਤੰਦੂਰੀਂ ਸੜਦੀਆਂ ਸੰਸਦ ਦੀ ਅੱਖ ਹੇਠ
ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਪਥ ਤੇ ਛੰਡੀਆਂ ਬੇਤਾਲਾਂ ਨੋਚੀਆਂ 

ਬਸ ਮਾਸ ਦੀਆਂ ਬੋਟੀਆਂ ਹਵਸਾਂ ਦੇ ਤਾਜਰੀਂ
ਗੁੰਡਿਆਂ ਚਰੁੰਡ ਸੁੱਟੀਆਂ ਵਰਦੀ ਨੇ ਬੋਚੀਆਂ

ਭੁੱਖਾਂ ਦੇ ਇਵਜ਼ ਵਿਕਦੀਆਂ ਬੇਬਾਕ ਅਸਮਤਾਂ
ਬਸਤੀ ਦੇ ਨ੍ਹੇਰੇ ਕੋਨਿਆਂ ਰਾਤੀਂ ਖਲੋਤੀਆਂ

ਕਾਨੂੰਨ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਨੇ ਤੇ ਹੋਰ ਬਣਨਗੇ
ਪਰ ਨੀਤੀ ਕੀ ਕਰੇਗੀ ਜਦੋਂ ਨੀਤਾਂ ਖੋਟੀਆਂ

ਜੇ ਸੇਕ ਹੈ ਤਾਂ ਮਾਪਿਆਂ ਬੁਝ ਗਈ ਜੋ "ਦਾਮਿਨੀ"
ਬਲਦੀ ਚਿਤਾ,ਸਿਆਸਤਾਂ ਸੇਕਣੀਆਂ ਰੋਟੀਆਂ

चाँद अब सुर्खियों में रहता है

अपनी ही मस्तियों में रहता है

चाँद अब सुर्खियों में रहता है

है अँधेरा भी उस के पास कहीं

सिमट कर हाशियों में रहता है

सब सितारे भी मेरे डूब चुके

दुख मेरी राशियों में रहता है

भर्म का आयना था टूट गया

दिल मेरा किरचियों में रहता है

दिल में इनसान के,का'बे में नहीं

न खुदा काशियों में रहता है