Tuesday, June 12, 2012

जान जाएगी, जान जाओगे




कब यह सोचा था यूँ सतायोगे
अलविदा ! और भूल जाओगे


हर सू रंगीं बहार राइज़ है
आ गये फूल तुम कब आयोगे


कैसे जीते हैं लोग मर कर भी
जान जाएगी, जान जाओगे


तुम भी, सोचा न था कभी होगा
यूँ मेरा ज़ब्त आज़माओगे 


शाम-ए-जीस्त अब , कि तुम तो कहते थे 
शाम ढलते ही लौट आओगे 


कैसे जीता हूँ देखने के लिए
मर भी जाऊंगा क्या तुम आओगे ?!!


जानते, तुम तलक को हार चुका
इस से आगे भी कुछ हराओगे 


यही एजाज़ -ए-राह-ए - फुरकत बस
रो ही दूंगा न गर रुलाओगे 


दिन नहीं दूर कि शिकवा होगा
मेरा पूछोगे और न पाओगे 


अब कि हारा तो तेरी जीत नहीं 
मैं न कहता था हार जाओगे 


चले जाओ कि अब कि जाते हो 
याद आओगे, बहुत आओगे !!!

Sunday, June 10, 2012

ਤੈਥੋਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤੇਰੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਸਮੇਟ ਹੋਈ


ਰਤ-ਪੀਣੀ ਯਾਦ ਤੇਰੀ ਦਿਲ ਤੋਂ ਨਾ ਮੇਟ  ਹੋਈ
ਅੰਬਰ-ਦੀ-ਵੇਲ ਵਾਂਗਣ ਸੋਚੀਂ ਵਲੇਟ ਹੋਈ

ਬੱਦਲਾਂ ਦੇ ਹਰਫੀਂ ਸੂਰਜ ਲਿਖਿਆ ਸੀ ਨਾਮ ਅਰਸ਼ੀਂ
ਸਤਰੰਗੀ-ਪੀਂਘ ਤੇਰੀ ਧੁੱਪ ਲਈ ਸਲੇਟ ਹੋਈ

ਫੇਰ ਅੱਜ ਵੀ ਮਹਿਕਦੀ  ਸੜਕਾਂ ਦੇ ਸਾਹੀਂ ਰਹਿ ਗਈ
ਤੈਥੋਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤੇਰੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਸਮੇਟ ਹੋਈ

ਸੌ ਜਾਨ ਦਾ ਪ੍ਰਣ ਸੀ ਸਰਦਲ ਤੇ ਫੁੱਲ ਕਰਨਾ
ਇੰਝ ਇਸ਼ਟ ਮੇਰਾ ਰੁੱਸਿਆ ਇਕ ਵੀ ਨਾ ਭੇਟ ਹੋਈ

ਗਮ ਦੀ ਨਦੀ ਦੇ ਚੜਨੈ ਹੰਝੂ ਦੀ ਸੇਮ ਪੈ ਗਈ
ਅੱਖ ਦੀ ਹਰੀ-ਭਰੀ ਇੰਝ ਵਾਦੀ ਸੀ ਬੇਟ ਹੋਈ

ਇਹ ਲਤ ਸਿਆਸਤਾਂ ਦੀ ਲੱਥਦੀ ਨਾ ਜੋਕ ਲੱਗੀ
ਜੰਤਾ ਦਾ ਖੂਨ ਚੂਸਣ ਕੁਰਸੀ ਚਮੇਟ ਹੋਈ

ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਪੁਲ ਤੇ ਮਰਦੀ ਝੂਠੇ ਮੁਕਾਬਲੀਂ ਆਸ
ਤੇਰੇ ਹੁਸਨ ਦੀ ਨਗਰੀ ਜ਼ਾਲਿਮ ਸਟੇਟ ਹੋਈ

ਯੁੱਗਾਂ ਦੇ ਫਾਸਲੇ ਤੇ ਆਵਾਰਾ ਫਿਰ ਰਹੀ ਹੁਣ
ਦੁੱਖ ਦੇ ਖਲਾਅ 'ਚ ਮਨ ਦੀ ਧਰਤੀ ਘੁਮੇਟ ਹੋਈ