ਮੇਰੇ ਲੇਖੀਂ ਉਲਝਿਆ ਤਾਂ ਰੁਲ ਗਿਆ
ਚੰਦ ਸੀ ਉਹ ਨ੍ਹੇਰਿਆਂ ਵਿਚ ਘੁਲ ਗਿਆ
ਆਸ ਨੂੰ ਵੀ ਨਾ ਪਿਆ ਸੀ ਬੂਰ ਅਜੇ
ਰੂੜੀਆਂ ਰਸਮਾਂ ਦਾ ਝੱਖੜ ਝੁਲ ਗਿਆ
ਇਕ ਸਿਲਾ ਬੇਮੌਸਮੀ ਬਰਸਾਤ ਦਾ
ਹਰ ਨਕਸ਼ ਪਹਚਾਣ ਦਾ ਸੀ ਧੁਲ ਗਿਆ
ਇਕ ਭੁਲੇਖਾ ਸੀ ਤੇਰੇ ਮੁੜ ਆਣ ਦਾ
ਜਾਣਦਾ ਸਾਂ ਭਰਮ ਹੈ, ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਗਿਆ
ਮੇਰੇ ਲਈ ਉਹ ਜਾਨ ਤੋਂ ਅਨਮੋਲ ਸੀ
ਵਿਛੜਿਆ ਤੇ ਕੋਡੀਆਂ ਦੇ ਤੁਲ ਗਿਆ
ਸਾਲਾਂ ਲੱਗੇ ਭੇਦ ਦਿਲ ਉਸ ਖੋਲਣੇ
ਬੰਦ ਸੀ ਹਰ ਰਾਸਤਾ, ਜਦ ਖੁਲ ਗਿਆ
ਹੋਈ ਮੁੱਦਤ ਸਾਹ 'ਚ ਉਹਦੇ ਸਾਹ ਲਿਆਂ
ਪਰ ਮੇਰੇ ਹਰ ਸਾਹ ਦੇ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਗਿਆ
ਬਿਨ ਭੁਲਾਏ ਉਸ ਨੂੰ ਵੀ ਚਾਰਾ ਨ ਸੀ
ਪਰ ਨ ਭੁਲਿਆ ,ਆਪ ਨੂੰ ਪਰ ਭੁਲ ਗਿਆ
ਇਸ਼ਕ ਵਿਚ ਸਰਮਦ ਯਾ ਫਿਰ ਮਜਨੂੰ ਕੋਈ
ਜੋ ਸਿਰੇ ਤੇ ਪਹੁੰਚਿਆ ਪਾਗਲ ਗਿਆ
ਉਹ ਗਿਆ ਸੂਰਜ ਵੀ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਹੀ
ਫਿਰ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਮੇਰਿਆਂ ਓਝਲ ਗਿਆ
ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਸਬਰਾਂ ਪਿਆਲਾ ਭਰ ਰਿਹਾ
ਰਾਤ ਜੋ ਮੋਢੇ ਲਗਾਇਆ ਡੁਲ ਗਿਆ
ਹੁਣ ਤਾਂ ਅਪਣੀ ਹੀ ਖਬਰ ਨਾ ਜੱਗ ਦੀ
ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਭੀੜ ਵਿਚ ਬੌਂਦਲ ਗਿਆ
No comments:
Post a Comment