ਛਾ ਗਿਆ ਹਨੇਰਾ ਰਾਤ
ਸੁਸਤੀ ਕਰੇ
ਕੋਸੇ ਕੋਸੇ ਚਾਨਣਾਂ
ਦੀ ਚੁਸਕੀ ਭਰੇ
ਅੰਬਰਾਂ ਦੇ ਖੇਤੀਂ
ਨੇ ਸਿਤਾਰੇ ਉਗ ਪਏ
ਬਿਰਹਾ ਕੁਰੇਦੇ ਰੂਹੀਂ
ਜ਼ਖਮ ਹਰੇ
ਫਿਜ਼ਾ ਵਿਚ ਬਿੰਡਿਆਂ
ਦਾ ਸ਼ੋਰ ਮੱਚਿਆ
ਪੱਤਾ ਗੌਂਦੀ ਪੌਣ ਦੇ
ਡਗੇ ਤੇ ਨੱਚਿਆ
ਪਾਣੀਆਂ ਤੇ ਚਾਨਣੀ
ਦੀ ਭੂਰ ਡਿਗਦੀ
ਦਿਲ ਨੂੰ ਹੈ ਗਮ ਦਾ
ਸਪੋਲੀਆ ਲੜੇ
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਹੂਕਦੀ
ਲੁਕਾਈ ਸੌਂ ਗਈ
ਬੂਹਿਆਂ ਤੇ ਬਾਰੀਆਂ
ਨੂੰ ਮੂਰਛਾ ਪਈ
ਟਾਹਣੀਆਂ ਤੇ ਸਿਰ ਰਖ
ਟਿਕ ਗਈ ਹਵਾ
ਦੀਦਿਆਂ ਤੋਂ ਨੀਂਦ
ਕੋਹਾਂ ਫਾਸਲੇ ਪਰੇ
ਕੰਮ ਨੂੰ ਮੁਕਾ ਕੇ
ਮੰਜੇ ਪਿੱਠ ਲਾਉਂਦੀਆਂ
ਦਾਦੀਆਂ ਪੜੋਤਿਆਂ ਨੂੰ
ਬਾਤਾਂ ਪਾਉਂਦੀਆਂ
ਪਰੀਆਂ ਦੇ ਦੇਸ ਬਾਲ
ਸੁਰਤੀ ਫਿਰੇ
ਦਰਦ ਦਿਓ ਨੇ ਪੈਰ ਛਾਤੀਆਂ
ਧਰੇ
ਰੂਹਾਂ ਦੀਆਂ ਜੂਹਾਂ,
ਗਮ ਕੁੱਤੇ ਭੌਂਕਦੇ
ਤਪਦੇ ਵਿਸਾਲਾਂ ਤੇਹੇ
ਸਾਹ ਨੇ ਹੌਂਕਦੇ
ਤਾਲ਼ਾ-ਲੱਗੀ ਆਸ ਆਹਾਂ
ਸੰਨ਼ ਲੌਂਦੀਆਂ
ਦਿਲ ਖੂਨ ਦੁਖ ਦੀਆਂ
ਭੱਠੀਆਂ ਕੜੇ਼
ਸੁਫਨੇ-ਮਹੱਲ ਗਿੱਲੀ
ਰੇਤ ਦੇ ਬਣੇ
ਆਸ ਦੀਆਂ ਕਲੀਆਂ ਦੇ
ਜ਼ਖਮੀ ਤਣੇ
ਹਾਲਤਾਂ ਤੋਂ ਬਾਗੀ
ਸੋਚ ਤਨ ਦੇ ਸਣੇ
ਦਰਦ ਦੁਹਾਈਆਂ ਦੀਆਂ ਸੂਲੀਆਂ ਚੜੇ
No comments:
Post a Comment