ਕਿਉਂ ਪਤਾ ਨਈਂ ਸਹਿਮ
ਕੇ ਨਿਕਲਿਆ ਹੈ
ਉਹ ਹੁਣੇ ਧੁਪ ਪਹਿਨ
ਕੇ ਨਿਕਲਿਆ ਹੈ
ਸੀ ਮੁੱਦਤਾਂ ਤੋਂ ਜੋ
ਪਿੰਜਰਿਆਂ ਅੰਦਰ
ਇਕ ਚਿੜੀ ਦੇ ਚਹਿਣ
ਤੇ ਨਿਕਲਿਆ ਹੈ
ਹਰ ਕਦਮ ਤੇ ਹੈ ਉਸ
ਦੇ ਦੋ-ਚਿੱਤੀ
ਸੌ ਸੌ ਅੰਜਾਮ ਵਹਿਮ ਕੇ ਨਿਕਲਿਆ ਹੈ
ਉੰਝ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਹੀ
ਦਿਲ ਦਾ ਸੂਰਜ ਹੈ
ਕਦ ਉਹ ਮੇਰੇ ਕਹਿਣ
ਤੇ ਨਿਕਲਿਆ ਹੈ
ਬੁਰੇ ਹਾਲਾਤ ਦੇ ਰੂਹ
ਤੇ ਆਪਣੀ
ਸੌ ਥਪੇੜੇ ਸਹਿਣ ਕੇ
ਨਿਕਲਿਆ ਹੈ
ਸੀਤ ਹੋਇਆ ਚਿਰੋਂ ਪਲਕ
ਬੱਦਲ
ਅਪਣੇ ਦਿਲ ਹੀ ਅਹਿਣ
ਕੇ ਨਿਕਲਿਆ ਹੈ
ਦਿਲ ਬੁਝਾਂਦੇ ਦੇ ਨੈਣ-ਪਾਣੀ
ਗਏ
ਅੱਗ ਦਾ ਦਰਿਆ ਲਹਿਣ
ਤੇ ਨਿਕਲਿਆ ਹੈ
ਦੁਖ ਦੀ,ਪੀੜਾ ਦੀ
,ਗਮ ਦੀ ,ਕਰਬਾਂ ਦੀ
ਕੀ ਕੀ ਸ਼ਿੱਦਤ ਜ਼ਹਿਨ
ਕੇ ਨਿਕਲਿਆ ਹੈ
No comments:
Post a Comment